عزیزان من، وقتی بندهی حقیرِ فقیرِ بدبختِ فلاکت زدهیِ شرمندهیِ روسیاه به شما میگوید که آن چشم میتوان باطن اشیاء را ببیند، باور کنید، نوری که خدا جعل کند در چشم انسان، باطن و ملکوت اشیاء را میبیند، خیلی راحت هم میبیند، گوشش هم باطن شنیدنیها را درک میکند و میبیند، برایش روشن میشود که این شنیدنی، شیطانی هست یا ملکی؟ نفسانی هست یا الهی؟ این دیـدنی شیطانی است؟ نفسانی است؟ یا خدائـی؟ ایـنها را میبیند، تعجب جزء جاهلان نمیکنند و انکار جزء احمقان نمیورزند.
(گوشهای از سخنرانی آرمانهای امام علی علیه السلام، نور – جلسه سوم)
