۱۳۷- اگر این مؤمن است پس ما چه‌ایم؟

    اگر خداوند از طریق اسم مبارک حیّ بر انسانی، بر مؤمنی، تجلی کند، این انسان حیاتی پیدا می‌کند که همه‌ی آنچه را گفـتیم در خود دارد، اولاً بی‌مانند است، عزیز است، عزت‌مند است، شخصِ حیاتش عزیز است، مردم به بِرونش نگاه نمی‌کنند، به خودش نگاه می‌کنند، خودش را که می‌بینند، احساس حقارت می‌کنند. می‌گویند اگر این آدم است، پس ما چه‌ایم؟ اگر این مسلمان است پس ما چه‌ایم؟ اگر این مؤمن است پس ما چه‌ایم؟ …تا انسان این را می‌بینید یک نوع احساس حقارت می‌کند، یک نوع حسرتِ گیج سازنده و هوش رُبا به معنای دیگری جانِ انسان را فرا می‌گیرد، یک آهی از نهادش کنده می‌شود که کاش من هم مثل این می‌بودم، یا مثل این باشم. به این می‌گویند عزیز، دارای عزتِ حیاتی است، شرافتِ حیاتی است.

(گوشه‎ای از سخنرانی آرمان‎های امام علی علیه السلام، حی – جلسه هشتم)