بایدها و نشایدها
در بررسییِ آنچه آمد و نیز آنچه در بخش دوم این مقاله خواهد آمد، یک مسئله به روشنی نمودار است و یک هراس ملموس! و اما آن مسئله:
خوانندۀ مدققِ ما پس از مطالعۀ این سخنان حتماً متوجه می شود که این نوشته بیشتر بر مبنای انتقاد و روشنگریهای انتقادی طرح ریزی شده و این آگاهی، انتظار و لااقل ذهنیتی را به وی ایجاد می دارد که در خود توقع ارائه ی راه حلی از طرف نویسنده را می نماید!
و اما آن هراس بیشتر ازین پایه بر می خیزد که نکند خواننده چنین انگارد که نگارنده شخصی ست عقده ئی و بی خرد و خودخواه و عیبجوی! لذا همۀ توجهش را در بازشناخت زمینه های ناسالمِ جریانها و گروه ها متمرکز ساخته و چون اندیشه و خردی درست ندارد، از ارائه ی راه حلی منطقی عاجز و بیشتر از طریق انتقاد خشک و خالی، عقده های خویش را اشباع می دارد!
لذا بر آن شدم تا زمینه هائی را نه به عنوان «وظیفۀ» مثلاً فلان تیپ ها و یا فلان گروهها، بلکه به عنوان «امر به معروف» ارائه نمایم! هر چند خود را کوچکتر از آن می دانم که این خطاب را متوجه «جز عده ئی» ساخته باشم.
شما هم دیدگاه خود را بنویسید