۱۴۳- برای ماها نگفتند و نرساندند

 بنده افرادی را می‌شناسم که…شبانه روز خدا را قسم می‌دهند، به بهترین مظاهرِ وجودیش قسم می‌دهند، سوگند می‌دهند، اشک می‌ریزند، خدا! تو را به فلان به فلان به فلان! مرا یک هفته حیاتی چون حیات فلان عنایت کن و بعد از آخر هفته هم مرا ببر، بیشتر هم نمی‌خواهم. این جلال ذاتی دارد، این شکوه ذاتی دارد، این عظمت ذاتی دارد، این لطافت ذاتی دارد، عزت ذاتی دارد، شرافت ذاتی دارد، نور ذاتی دارد، جلوه‌ی ذاتی دارد، کشش ذاتی داد، هرچه بگوئید دارد، ولی خُب برای ماها نگفتند و نرساندند.

(گوشه‎ای از سخنرانی آرمان‎های امام علی علیه السلام، حی – جلسه هشتم)