۷۸- به جای این کارها که بر خود و در هستیِ خود بیافزاید، به اطرافش هِی اضافه می‌کند

    خداوند به درخت سیب، کرم کرده است…به او هویتی بخشیده است که از جان، از درون، پُر است. و لذا چون از درون و هستی پُر شده است، می‎بینیم…از خود کرامت نشان می‎دهد، چه مقدار آب …می‌دهیم؟ چه مقدار هوا می‌گیرد؟ چه مقدار بار می‌دهد؟ …اگر باغبان، یا انسان دیگری یا حیوان دیگری…نباشد که آن را بچیند…چکار می‌کند؟ …می‌ریزد به روی زمین تا کرم‌های زمینی بهره‌مند بشوند…وجودش…عین ارزش است…سایر موجودات همینطور و گاهی متأسفانه اینطوری نیست، دهش…از ناحیه‎ی حق هستی محور است و وقتی به فرشتگان می‌رسد باز هستی محور است، به طبیعت هم که می‌رسد هستی محور است، یک اعجوبه‎ی حضرت حق خلق کرده است به نام آدم…کارهائی می‌کند که ویژه‎ی خودش هست، بجای اینکه…بر خودش بیافزاید و به هستی‌اش منتقل کند، بطور مثال …تعقلش به آن جاهائی برسد که سر تا پای وجودش به…نورِ عقل بدل شود…همه‎ی نیروهایش را مصرف بکند تا چشم قلبش باز بشود و ملکوت اشیاء و اشخاص و امور را ببیند، فرشتگان را …ببیند… صحبت کند…بالاتر نمی‌رویم، این موجود به جای این کارها که بر خود و در هستیِ خود بیافزاید، به اطرافش هِیْ اضافه می‌کند، به بِرون از خود اضاف می‌کند، تعداد فرش‌هایش را اضافه می‌کند…به تعداد انگشترهایش اضافه می‌کند، تعداد کفش‌هایش را اضافه می‌کند.

(گوشه‎ای از سخنرانی آرمان‎های امام علی علیه السلام، کریم – جلسه پنجم)