دلش بدون اجازه‌ی او به دنبال چیزی و یا امری نمی‌رود، دلداده به چیزهای مسخره‌ائی که ما هستیم نیست، دلش هـم به دنبال این چیزهای رنگین و غیر ذلک نمی‌رود، دل ما چه؟ قوه‌ی تخیلش به عنوان یک کارگر در اختیارش است. بله، هرچه دارد در حیاتش است و از حیاتش است و با حیاتش است، بِرون از خودش و بِرون از حیاتش هیچ سرمایه‌ائی برایش سراغ گرفته نمی‌توانیم.
(گوشهای از سخنرانی آرمانهای امام علی علیه السلام، حی – جلسه هشتم)