۱۳۳- معلوم می‌شود دل خودش هم به خودش نمی‌سوزد

    زنده کسی هست که نگرش‌هایش و گرایش‌هایش بر محورِ حیات باشد، برای تصفیه و تزکیه‌یِ حیات باشد، اگر فقط دارای حیات حَیَوی حیوانی هست، طبیعی هست، این حیات حیوانی را تصفیه کند برسد به حیات عقلانی، اگر فقط بر مبانیِ حیات عقلانی زندگی می‌کند، بکوشد که از مرتبه‌ی عقل برسد به مرتبه قلب، به ملکوت حیات دست پیدا کند، اگر به مرتبه‌ی قلب است، بکوشد که از مرتبه‌ی قلب این را تصفیه کند و تزکیه کند برسد به مرتبه‌ی روح، اگر نمی‌کند معلوم می‌شود که حیات نیست، معلوم می‌شود دل خودش هم به خودش نمی‌سوزد، سرمایه‌هایش را در جهت ابطال خودش به خرج می‌گیرد.

(گوشه‎ای از سخنرانی آرمان‎های امام علی علیه السلام، حی – جلسه هشتم)