سوم، همه‌ی تلاشش متوجه این نکته است که از غفلت نسبت به زمینه‌های ربانی و الوهی برکنار باشد، مُبَرّا باشد، شاید نسبت به حقیقتِ وجودیِ خودش غافل باشد، نسبت به دنیایش غافل باشد، نسبت به عُقبایش غافل باشد، اما نسبت به حق نمی‌تواند غافل باشد، اما نسبت به حق غافل نمی‌تواند باشد، این‌ها نتیجه‌ی قهری و جبری وحتمیِ آن قرار گرفتنْ در ظِلّ قیومیت حق است، دیگر به اختیار کس نیست که چنین بکند یا نکند.
(گوشهای از سخنرانی آرمانهای امام علی علیه السلام، قیوم – جلسه نهم)