« نکته ای که اینک حائز اهمیت و پر معنی است، اینکه، در اینجا دیگر حتی سخنی از « حقیقت » در میان نیست، بلکه فقط مسأله « واقعیت » مطرح می باشد،… عقل قدسی، با اینگونه نظرات، بحقیقت، محدود به پست ترین بخش خود گردیده، و عقل استدلالی خود بذاته دیگر فقط بعنوان اینکه برای سر و سامان دادن بماده برای مصارف صنعتی بکار می رود، مقبول می باشد. پس از این، تنها یک گام باقی مانده بود که بایستی برداشته شود: یعنی نفی کامل عقل قدسی و معرفت و جایگزین کردن « مفید بودن » بجای « حقیقت ». این گام را « فلسفۀ اصالت عمل »… برداشت. » ([1])
[1] ـ بحران دنیای متجدد، ص 87 و 88