همه‌ی ما منتظریم تا دیگران ما را تأیید کنند…اگر خانه خوبی می‌خریم برای این است که دیگران از ما تعریف و تمجید کنند…برای اینکه …از بَه بَه گفتن دیگران شاد می‌شویم و لذت می‌بریم این یعنی چی؟ فکر کردیم که چرا اینطوری هستیم؟…به قول یکی از عرفا و شوخ‌ها وقتی بگویند بَه بَه می‌خندیم و وقتی بگویند اَه اَه گریه می‌کنیم، چرا به بَه بَه شاد می‌شویم و به اَه اَه ناشاد…چرا؟ به دلیل اینکه ما گدائیم و گدا صفتیم و گدا سیرتیم، یک گدایِ معمولی هست که لقمه‌ی نانی می‌خواهد…شکمی سیر کند…یک گدا…است که وقتی بگویند…بسیار مرد بزرگواری است، چاق می‌شود، این چه گدائی می‌کند؟ این تأیید دیگران و بَه بَه دیگران را گدائی می‌کند…بَه بَه چیست غیر از باد؟ اَه اَه چیست غیر از باد؟…ای که به بادی می‌گریی و به بادی می‌خندی، تو چه‌ائی؟ تو چه قدری داری؟ چه ارزشی داری؟ چه کمالی داری؟ چه عظمتی داری؟ چه عزتی داری؟
(گوشهای از سخنرانی آرمانهای امام علی علیه السلام، کبیر- جلسه ششم)