روزی چند قسم است: روزیِ مادی است که بین ما و سایر موجودات …آب… غذا… آکسیجن… روزی هست که مخصوصِ به انسان هست و آن دانش است و خِرد ورزی است، این هم مالِ اوست و از ناحیه اوست و روزی هست که مال فرشتگان است، کسانی که در این زندگی ِمعمولی… هستند، اگر از مرتبه‌ی عقل بگذرند یعنی زندگانی‌شان را از مرتبه عقلانی هم فراتر ببرند، آن روزیِ فرشتگان که مخصوص…فرشتگان هست، برایشان عنایت می‌شود و اعطا می‌شود، رزق ملکوتی می‌خورند در همینجا، چشم‌شان رزق خاصِ ملکوتیِ خودش را می‌خورد، گوششان رزق خاصِ ملکوتیِ خودش را می‌شنود، قلب‌شان همانطور و اگر باز تلاش کنند… نخواسته باشند در این حد متوقف بشوند، می‌روند بالاتر، به آن جائی که به عالم بی‌رنگی می‌رسند، به جهان روحانیت و تقدیس می‌رسند.
(گوشهای از سخنرانی آرمانهای امام علی علیه السلام، قیوم – جلسه نهم)