انسانِ کامل میخواهد مظهر رَبوبیّت الهی باشد…کسی که مظهر ربوبیت قرار گرفت…از پرورش ربانی برخوردار است و دیگران را هم به پرورش ربانی هدایت میکند…این شخص نه تنها کسری و نارسائیای و کمبودی ندارد که برخوردار از رسائیها و کمالات ربانی هست و دیگران را هم به همین جهت سوق میدهد. خوب دقت کنید که تنها داشتن مطرح نیست، دادن هم مطرح است! خودش پرورش ربانی یافته است، عین پرورش ربانی را به دیگران هم هبه میکند، میبخشد. خودش تربیت ربانی پیدا کرده و حاصل کرده است، تنها برای خودش نمیخواهد، سرریزه میشود به دیگران هم این را میرساند…تا به جایی برسند که مورد توجه او هست و رضایتش را میتواند حاصل کند.
(گوشهای از سخنرانی آرمانهای امام علی علیه السلام، مظهر ربوبیت – جلسه اول)