برچسب: شکر چیست؟
مدت سخنرانی 45 دقیقه
آرمانهای نبی اکرم (ص)
جلسه ینجم
یابیدن شکر عظیم
اعوذ بالله سمیع العلیم من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین، الحمدلله الأولِ بِلا اول کان قَبله و الأخِرِ بِلا آخر یَکونُ بَعدَه، الّذِی قَصُرَت عَن رُؤیتِهِ اَبصارُ النّظَارین و عَجَزَت عن نَعته اوهام الواصفین، ابتدأ بِقدرتهِ الخَلق إبتداءً، واخترعَهُم عَلی مَشیَّتِهِ إختراعاً، ثُمّ سَلَکَ بِهِم طَریقَ إرادَتِه، وابعَثَهُم فِی سَبیل مَحَبِّتِه، ثُمَّ الصّلوةُ و السّلامُ عَلی خَیرِ خَلقِهِ و أشرَفِ بَرِیَّتِه، الّذِی سُمِّیَ فِی السَّماءِ بِأحمَد وَ فِی الأرضین بّأبّالقاسِم المُصطفَی مُحَمّد صَلواتُ اللهِ و سَلامُهُ عَلیه وَ عَلی بنِ عَمِّهِ سَیّدِ الموحدین امامَ العارفین عَلِی بن ابیطالب و اولادِهِ المُنتَجَبِین.
اما بعد قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «اللهُمَّ اجْعَلْنِي أُعْظِمُ شُكْرَكَ وَأُكْثِرُ ذِكْرَكَ».[1]
بار پروردگارا! مرا آن گونه قرار بده که شکرت را بزرگ و عظیم بیابم و ذکرت را، یادت را، زیاد بنمایم.
ستم است اگر هوست کشد که به سیر سرو و سمن درآ – تو زغنچه کم ندمیده‌ای، در دل‌گشا به چمن درآ
پی نافه‌های رمیده بو، مپسند خجلت جستجو – به هوای حلقه‌ی زلف او گرهی خور و به ختن درآ
هوس تو نیک و بد تو شد، نفَس تو دم و دد تو شد – که به این جنون بلد توشد که به عالم تو و من درآ
غم انتظار تو برده‌ام به ره خیال تو مرده‌ام – قدمی به پرسش من‌گشا نفسی چو جان به بدن درآ
به کدام آینه مایلی که ز فرصت این همه غافلی – تو نگاه دیده‌ی بسملی مژه واکن و به کفن درآ
زسروش محفل کبریا همه وقت می‌رسد این ندا – که به خلوت ادب و وفا ز در برون نشدن درآ
بحث‌های ما پیرامون آرمانهای نبی گرامی اسلام (ص) ادامه دارد و اصل و محور و هدف، مقارنه و مقایسه و مطابقه است، تا خویشتن را یافته باشیم و شناخته باشیم، موضع خویش را درک کرده باشیم، جهت خویش را شناسائی کرده باشیم، آیا با نبی گرامی اسلام (ص) هم جهتیم؟ آیا هم موضعیم در یک موضع قرار داریم؟ آیا دستگاه ارزشیِ‌ما با دستگاه ارزشی پیامبری که ادعا می‌‌کنیم پیروش هستیم، هماهنگ است؟ آیا نظام آرمانی‌ما با نظام آرمانیِ نبی گرامی اسلام (ص) همگون هست؟ هرچه او می‌‌خواهد ما هم می‌‌خواهیم؟ هرچه محبوب اوست محبوب ماست؟ و هرچه مکروه اوست مکروه ما هست؟ یا نه؟ او به راهی هست و ما به راهی! او به جهتی می‌رود و ما به جهتی! او موضعی می‌گیرد و ما موضعی؟ چه هست؟