ثالثاً…سرپرستیِ نظام‌های نگرشی و کنشیِ دیگران به او واگذر و محوَّل می‌شود، اینکه می‌بینیم بعضی‌ها به مراتبی از کمالات وجودی می‌رسند، ما از آن‌ها می‌پرسیم، در رابطه با فلان مسئله من چگونه فکر کنم؟ او ما را راهنمائی می‌کند…می‌خواهم به فلان هدف برسم، از چه راهی با چـه وسیله‌ائی؟ راه و وسیله را تعیین می‌کند، ما هم می‌رویم، در واقع چکار شد این شخص؟ به دلیل برخوردار شدن از رشحات فیضِ این نام مقدس و تجلیات حضرت حق از طریق نام مبارک قیوم، این شخص سرپرستِ نظام فکری و عملیِ دیگران می‌شود. دیگران را هدایت می‌کند، خواه با زبان، خواه با کنش، گاهی هیچی نمی‌گوید ولی ما از کِردش و از نحوه‌ی موضع گیری‌هایش الگو بردای می‌کنیم، دنباله رُوْاَش می‌شویم.
(گوشهای از سخنرانی آرمانهای امام علی علیه السلام، قیوم – جلسه نهم)
