روی زمینه‌هائی که به عرض رساندم، مال بنده که نبود مال علی (ع) بود، یک مقایسه‌ای بین آرمان‌های خودمان، آرمان‌های نزدیکان‌ِمان، آرمان‌های رهبرهای سیاسی‌مان و آرمان‌های علی (ع) داشته باشیم.
(گوشهای از سخنرانی آرمان‌های امام علی علیه السلام، رحمان – جلسه دهم)
پنج شاخه بیشتر زمینه‌های انسانی ندارد، یا ثروت است، یا شهرت است، یا قدرت است، یا ریاست است یا لذت است، دیگر بیشتر نیست. بروید هرچه فکر دارید و هرچه متفکر دارید جمع بکنید بگوئید آقا از طریق این شاخه‌ها چه کسی به آرامش رسیده است؟
(گوشهای از سخنرانی آرمان‌های امام علی علیه السلام، رحمان – جلسه دهم)
در ایران ما امامی داشتیم و بعدش هم فقیه دیگری را آوردند به رهبری سایر فقها انتخاب کردند، طلبه‌های ایران تلاش می‌کنند در بدنه‌ی نظام جای بگیرند و برای نظام خدمت کنند، لذا یک نوع مسابقه بین طلبه‌ها و روحانیون هست که خودشان را به این عزت برسانند و از طریق خدمت و قرار گرفتن در بدنه‌ی نظام، به اسلام خدمتی بکنند، ما و شما سی‌سال قبل، کمونیست‌ها آمدند…یک کشور سوسیالیستی آمد….و مملکت را به اسارت درآوردند…ولی همه قیام کردند و به خصوص در رأس روحانیت بود، الان یک چیزی بگویم، شما به هیچ کس نگوئید…الان که چهل و چهار تا یا چهل و دو تا یا چهل و شش تا کشور آمده، باز طلبه‌ها همان تلاش را دارند که در بدنه‌ی نظام برسند، روحانی، شیعه، با عبا و عمامه، تلاش می‌کند خدمت گذار دولت بشود، حالا این تا کجا اسیر است؟ شیطان هم نمی‌فهمد…این می‌خواهد به اسلام خدمت کند! می‌بینید چکار می‌کند انسان را؟ اسارت را تا کجا دامن می‌زند و تا کجا ژرفا می‌بخشد!
(گوشهای از سخنرانی آرمان‌های امام علی علیه السلام، رحمان – جلسه دهم)
ماها عزیزانِ دلمان…را به چه چیزی راهنمائی می‌کنیم؟ برو پسرم، عزیزم، دخترم، نور چشمم، فلان کار را بکن، این چه مقدار بر عزت وجودی‌اش می‌افزاید؟ نمی‌گوئیم بر سرمایه‌اش چقدر می‌افزاید؟! بر عزتِ‌وجودی‌اش چقدر می‌افزاید؟
(گوشهای از سخنرانی آرمان‌های امام علی علیه السلام، رحمان – جلسه دهم)
افعال سایه‌ی افکار است، افکار که ضعیف بود، افعال هم ضعیف است، افکار که بالاننده نبود، اعمال هم بالاننده نیست، رفتار هم بالاننده نیست.
(گوشهای از سخنرانی آرمان‌های امام علی علیه السلام، رحمان – جلسه دهم)
خوراک ما چیست؟ خوراک‌های نگرشی‌ما، یعنی از صبح تا شب روی چه زمینه‌هائی فکر می‌کنیم، ذهن‌مان و عقل‌مان و خیالات‌مان و قوه‌ی واهمه‌ی‌مان، روی چه چیزهائی دور می‌زند، آیا بالنده هست؟ ما را می‌بالاند؟ رشدمان می‌دهد؟ عظمتان می‌بخشد؟ شرافتمان می‌بخشد؟ طهارت‌مان می‌بخشد؟ کرامت‌مان می‌بخشد؟ عزت‌مان می‌بخشد؟ یا نه؟ دیروز همان بودیم امروز هم همان هستیم، آن هفته همین بودیم این هفته همین، پارسال همین بودیم، امسال همین!
(گوشهای از سخنرانی آرمان‌های امام علی علیه السلام، رحمان – جلسه دهم)
برای امثال مطهری‌ها شخصیت‌های مرگ ناپذیر ساخت، آن هم نه در یک مملکت، در دو مملکت، در ده مملکت، در کل روی زمین، هویت می‌دهد، دیگر این به اختیار خودش هم نیست…این به اختیار شخصِ امام (ره) نیست که ندهد، نمی‌تواند دیگر که ندهد، او لبریز شده، لبریز که شد می‌رسد به هرکس که…در پرتو جلوه‌اش قرار گرفت می‌رسد، به دیگران خوراکِ نگرشی و کنشیِ بالنده می‌دهد.
(گوشهای از سخنرانی آرمان‌های امام علی علیه السلام، رحمان – جلسه دهم)
شما نگاه کنید به شخصیتی مثل امام خمینی (ره)….با این انقلابی که راه انداخت…کجایِ از زمین بود که تأثیر نپذیرفت؟ یک جای را برای بنده‌ی حقیر بگوئید که به آنجا انقلابی که امام (ره) راه انداخت، هیچگونه تأثیری نکرد، در افغانستان، در پاکستان، در هندوستان…در همه جا، امام (ره) آمد از چه موجوداتی چه موجوداتی ساخت؟ جهت‌گیری‌ها را چگونه تغییر داد؟ سود و زیان‌ها را چگونه شناسانید؟ توجه‌ها را از کجا به کجا آورد؟ دلسوزی‌ها را از چه زمینه‌هائی به چه زمینه‌هائی منتقل کرد؟ این چکار شده است؟ این در حد وجودیِ خودش، مظهر اسم رحمان شده است.
(گوشهای از سخنرانی آرمان‌های امام علی علیه السلام، رحمان – جلسه دهم)
با قنبر (ع) بیرون شد حضرت امیر (ع) که بیا برویم بازار که لباس بخریم…دو تا پیراهن می‌خرد، یکی نوتر یکی کهنه‌تر، نو را می‌دهد به قنبر (ع)، چرا؟ می‌گوید تو جوانی بایستی جوان پیراهنش نو باشد، برای من کسی عیب نمی‌گیرد. ببینید به ریـز مطالب هم توجه می‌کند، ریز مطالب، خیلی مسئله ظاهری است، خیلی آبَکی است علَی الظاهر، ولی شدت توجه را نگاه کنید.
(گوشهای از سخنرانی آرمان‌های امام علی علیه السلام، رحمان – جلسه دهم)